Zakończyła się 6 edycja plebiscytu „7 nowych cudów Polski”, który odbywał się na łamach miesięcznika National GeographicTraveler. W czołowej siódemce znalazły się dwa miejsca nominowane z województwa lubuskiego. Na trzecim miejscu listy uplasował się Szlak Drewnianych Kościołów Rejonu Kozła (Klępsk, Chlastawa i Kosieczyn), a na 7 miejscu ścieżka geoturystyczna „Dawna Kopalnia Babina” w Łęknicy.
Geościeżka „Babina” została uznana siódmym cudem Polski przez czytelników National Geographic Polska
Nominowane były i udział w plebiscycie brały 32 miejsca z całej Polski. Zwycięzcą 6 edycji okazało się Planetarium EC1 z Łodzi. Wręczenie certyfikatów dla „7 nowych cudów Polski” odbędzie się podczas Międzynarodowych Targów Turystycznych World Travel Show, które odbędą się w dniach 14-16.10.2016 w Międzynarodowym Centrum Targowo-Kongresowym PTAK Warsaw Expo w Nadarzynie koło Warszawy.
Serdecznie dziękujemy wszystkim osobom i instytucjom, które zaangażowały się w plebiscyt i głosowały na ścieżkę geoturystyczna „Dawna kopalnia Babina”. Fakt znalezienia się naszej atrakcji na tej prestiżowej liście, jest wielkim sukcesem i wspaniałą promocją Geoparku Łuk Mużakowa i Łęknicy..
Jeziorko „Afryka” na szlaku dawnych kopalni węgla brunatnego.
Ośrodek został otwarty w 1998 r. i należy do Nadleśnictwa Lubsko. Ośrodek zajmuje się edukacją przyrodniczo-leśną społeczeństwa, ale jest też miejscem chętnie odwiedzanym przez turystów. Znajduje się tu piękna murowana wieża obserwacyjna postawiona przez leśników po II wojnie światowej.
W obiektach ośrodka można zwiedzać sale wystawiennicze poświęcone ochronie przyrody i w sposób przystępny informujące o przyrodzie najbliższej okolicy. Zwiedzanie wystawy oraz spacer po trasie leśnej ścieżki edukacyjnej odbywa się w towarzystwie bardzo kompetentnych pracowników ośrodka.
Muzeum skansen Serbołużyczan w Buczynach. Wieś w województwie lubuskim, niedaleko Łęknicy. Największą atrakcją turystyczną wsi jest skansen z oryginalnymi chatami łużyckimi oraz drewnianą karczmą, w której podawane są regionalne potrawy. Znajduje się tu jedna z większych w Polsce kolekcji książek i wydawnictw o Łużycach i Serbołużyczanach.
Warsztat pokazowo-produkcyjny w miejscowości Spremberg, a dokładnie w dzielnicy miasta Hornow (Lěšće), wprowadzi Państwa w fascynujący świat czekolady. Tutaj mają Państwo możliwość samodzielnego zdobienia czekolady lub zlecenia tej usługi pracownikowi Confiserie Felicitas.
Kopalnia węgla brunatnego Nochten, należąca do przedsiębiorstwa LEAG znajduje się na zachód od miasta Weißwasser. I tu też stoi wieża widokowa położona na wzgórzu Schwerer Berg usytuowana na skraju dawnej, zrekultywowanej już odkrywki. W promieniu kilkudziesięciu kilometrów od tego miejsca usytuowane są jeszcze cztery duże kopalnie odkrywkowe: Schwarze Pumpe, Jänschwalde, Welzow-Süd i Reichwalde. Na tym terenie pierwsze prace badawcze dotyczące znajdujących się tu złóż były prowadzone od 1953 roku. Kopalnia Nochten rozpoczęła wydobycie w 1973 roku. Obecnie kopalnia zajmuje powierzchnię ponad 100 km2 i wydobywa się tu ok. 18 milionów ton węgla brunatnego rocznie. Złoża węgla znajdują się na głębokości do ok. 100 metrów, a główne pokłady są grubości 10-13 metrów. Obok kopalni znajduje się wysoka wieża widokowa, z której można obserwować pracę wielkich maszyn. Obok biegnie bardzo malownicza ścieżka rowerowa do Nochten i Boxbergu urozmaicona ciekawymi ekspozycjami przyrodniczymi i geologicznymi.
Łużycki Park Znalezisk w Nochten (Findlingspark Nochten) – Niemcy
Park Głazów Narzutowych Nochten. Jest to przykład pokazujący jak zmienić można szare tereny pokopalniane w ciekawy krajobraz. W Parku znajduje się ponad 7000 głazów narzutowych, do tego tematyczne i ciekawie założone ogrody. Park powstał w 2003 r. na wypełnionej i misternie uformowanej powierzchni kopalni odkrywkowej i jest udanym przykładem na zagospodarowanie „krajobrazu po kopalni odkrywkowej”. Zwiedzanie parku głazów narzutowych jest o każdej porze roku niezapomnianym przeżyciem. W 2005 r. powstał wyjątkowy plac zabaw, który uatrakcyjnia i umila pobyt dzieciom.Na powierzchni 20 hektarów ukaże się Państwa oczom jedyny w swoim rodzaju w Europie ogród krajobrazowy, który bawi, zaskakuje i zadziwia każdego zwiedzającego. Różnokolorowe odmiany wrzosu, krzewy, cieki wodne i tysiące kamieni – »głazy narzutowe« -tworzą zachwycający widok. Z pobytu w Parku zabierzecie Państwo do domu zupełnie nowe pomysły na urządzenie własnych ogrodów skalnych.
Ceny wstępu:
dorosły
6,00
euro
Dzieci (od 4 do 16 lat)
2,00
euro
Bilet rodzinny (2 osoby dorosłe. z max. 3 dzieci).
14,00
euro
Grupy (15 osób)
5,00
euro za osobę
Pies
1,00
euro
Godziny otwarcia
15 marca do 15 listopada 10 do 18 pm (listopad do 17 pm)
Park krajobrazowy założony został przez dziedzica H. Rötschke w 1844 roku. W 1889 roku hrabia Egloffstein-Arklitten rozbudował park i posadził w nim piękne azalie i rododendrony. Dzisiaj ten park należy do jednych z największych w Niemczech parków rododendronów i azalii.
Warto w nim zobaczyć m.in. piękny most łukowy z kamieni bazaltowych nad jeziorem Rakocz/Rakotz, Dom Kawalerski w stylu dworku szwajcarskiego, Zamek Myśliwski, stację leśnej kolejki wąskotorowej. Najlepszym okresem do zwiedzania jest maj, kiedy kwiaty są w pełni rozkwitu.
Każdego roku, w okresie Zielonych Świątek, odbywa się święto parku, któremu towarzyszą różne imprezy, m.in.: zlot starych pojazdów, wesołe miasteczko, stragany.
Park Mużakowski to park krajobrazowy z 1. połowy XIX wieku, czołowy przykład europejskiej sztuki ogrodowej tego okresu, a zarazem jedyne w swoim rodzaju połączenie natury i sztuki ogrodniczej.
Hermann Ludwig Heinrich von Pückler-Muskau (ur. 30 października 1785, zm. 4 lutego 1871) – niemiecki książę, ogrodnik, pisarz i podróżnik.
Po stronie polskiej park znajduje się na terenie miasta Łęknica, a po stronie niemieckiej na terenie miasta Bad Muskau. Założył go – na obszarze o powierzchni ponad 700 ha – książę Hermann von Pückler-Muskau, arystokrata niemiecki, uznany literat, teoretyk i praktyk ogrodnictwa krajobrazowego. Książę był pomysłodawcą i autorem parku, przy którego realizacji pomagało mu liczne grono doradców: Karl Friedrich Schinkel – autor projektu przebudowy głównych budynków rezydencji i budowli parkowych, August Schirmer – malarz, John Adey Repton – architekt angielski oraz ogrodnik Jacob Rehder – kierownik prac parkowych. Niezależnie od artystycznego i społecznego tła oraz postępowych idei leżących u podstaw tworzenia parku, dzieło Pücklera jest przykładem twórczego wykorzystania potencjalnych wartości przyrodniczych i krajobrazowych genius loci – ducha miejsca. Park imponuje mistrzowskim wykorzystaniem naturalnych walorów terenu. Położony jest w malowniczej dolinie Nysy Łużyckiej, na odcinku przełomu rzeki przez formacje geologiczne moreny czołowej, zwanej Łukiem Mużakowa. Dolina rozszerza się w tym miejscu do 1,5 km, a wznoszące się po obu stronach rzeki tarasy dochodzą do 60 m wysokości względnej. Pückler stworzył genialną i doskonale przemyślaną kompozycję, galerię obrazów utworzoną z naturalnych elementów – ukształtowania terenu, starych dębów, naturalnych jeziorek i cieków wodnych, w którą umiejętnie wpisał elementy architektoniczne.
Park Mużakowski leży nad Nysą Łużycką, po obu stronach granicy Polski i Niemiec.
Dla podkreślenia malowniczości miejsca przekopano sztuczną odnogę rzeki, nazwaną Nysą Hermanna. Na krawędziach tarasów po obu stronach doliny wzniesiono budowle i urządzono powiązane kompozycyjnie miejsca widokowe. Budowle parkowe wtapiają się w krajobraz, tworząc naturalne scenerie. Rozległa kompozycja rozciąga się po horyzont, otoczona przez pola i łąki, które tworzą tło dla tego dzieła.
Nic więc dziwnego, że przedsięwzięcie przerosło twórcę, który w 1845 roku, po 30 latach mozolnych prac, zmuszony był z powodów finansowych sprzedać Muskau. Dzieło znalazło szczęśliwie swoich mecenasów i kontynuatorów – księcia Fryderyka Niderlandzkiego i rodzinę von Arnim. Po II wojnie światowej granica polsko-niemiecka podzieliła park na dwie części. Zachodnia (206 ha wraz z zamkiem) leży po stronie niemieckiej, na terenie miasta Bad Muskau. Część wschodnia (522 ha) – po stronie polskiej, w Łęknicy. Łączą je dwa mosty na Nysie Łużyckiej – Most Podwójny i Most Angielski. Obecnie stroną wschodnią Parku Mużakowskiego zarządza Narodowy Instytut Dziedzictwa, a stroną zachodnią Fundacja „Fürst-Pückler-Park-Bad Muskau”
Pamiątkowy obelisk na którym widnieje popiersie księcia założyciela Parku Mużakowskiego.
Park ten zajmuje wysoką pozycję w historii europejskiej sztuki ogrodowej nie tylko ze względu na wartości artystyczne kompozycji, ale i uznanie dla procesu rewaloryzacji. Od końca lat 80. XX w. realizowany jest jako wspólny, polsko-niemiecki projekt konserwatorski .Jest to jedyny w Europie przykład ścisłej współpracy dwóch państw na rzecz ochrony i konserwacji krajobrazu kulturowego. Działania prowadzone w Parku Mużakowskim uzyskały aprobatę międzynarodową.Za osiągnięcia w zarządzaniu, instytucje zarządzające parkiem zostały uhonorowane nagrodą im. Meliny Mercouri UNESCO w Grecji w 1999 roku i w 2002 roku nagrodą Europejskiej Fundacji Kultury. W 2004 roku Park Mużakowski został uznany za pomnik historii i wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
W Parku Mużakowskim odbywają się koncerty...
...występy...
...rekonstrukcje...
...pokazy...
...i spektakle.
Jest on, jedynym na kontynencie europejskim, transgranicznym parkiem krajobrazowym.
Równolegle z pracami rewaloryzacyjnymi od wielu lat prowadzone są działania promocyjne i edukacyjne. Park jest gospodarzem międzynarodowych spotkań, konferencji oraz imprez i wydarzeń zarówno o znaczeniu lokalnym, jak i regionalnym. Do tradycji należy odbywające się corocznie w ostatnią sobotę maja polsko-niemieckie Święto Parku, które w ostatnich latach stało się imprezą plenerową przygotowywaną z dużym rozmachem, integrującą społeczności po obu stronach granicy. Składają się na nią liczne atrakcje, pokazy, przedstawienia oraz koncert z udziałem gwiazd sceny operowej. W czasie Święta Parku mają miejsce finały programów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży, realizowanych przez Pracownię Terenową NID „Park Mużakowski” we współpracy z lokalnymi samorządami. Programy mają na celu wzmocnienie więzi z miejscem urodzenia, zamieszkania oraz dziedzictwem kulturowym regionu poprzez zdobywanie i pogłębianie wiedzy o jego historii, wartości krajobrazu i środowiska przyrodniczego. Kilkunastoletnią tradycję mają też Finały Powiatowej i Wojewódzkiej Olimpiady Młodzieży w Indywidualnych Biegach Przełajowych, tzw. Biegi Mużakowskie, w których corocznie biorą udział dzieci i młodzież z całego województwa lubuskiego. Od 2015 roku park jest miejscem kolejnej imprezy sportowej, „Biegu 7 mostów”, podczas której kilkaset biegaczy z Polski i z innych krajów pokonuje 10 kilometrową trasę biegnącą parkowymi alejami i mostami. Do tradycji weszła jesienna impreza „Jabłoniowy zawrót głowy”, odbywająca się w parku na terenie byłych szkółek , obok jabłoniowego sadu /największa w Polsce kolekcja jabłoni wysokopiennych.
Park Mużakowski można zwiedzać pieszo, rowerem, konno lub spływając kajakiem po Nysie Łużyckiej. Wędrując po malowniczo wijących się ścieżkach, napotykamy na swojej drodze punkty widokowe z kamiennymi ławkami, z których roztaczają się wspaniałe widoki. Park o każdej porze roku, a nawet porze dnia przybiera inną szatę i odkrywa przed nami swoje piękno. Jednak, wiele lat pracy trzeba jeszcze, aby odzyskał dawną świetność – zaniedbania w pielęgnacji i powojenne zniszczenia są wciąż widoczne. Obecnie Park Mużakowski odwiedza corocznie przeszło 300 tys. turystów z całego świata .
Aby kontynuować przeglądanie tej witryny zaakceptuj nasze ciasteczka. więcej informacji
Wyrażenie zgody na nasze "ciasteczka" pozwoli Ci na przeglądanie witryny bez dalszych przeszkód.
Więcej informacji o ciasteczkach znajdziesz na stronie http://wszystkoociasteczkach.pl/po-co-sa-ciasteczka/
