Stowarzyszenie Nowe Czaple – Bronowice zaprasza dzieci i młodzież do udziału w grze terenowej „Górnicze Ścieżki”. W trakcie odkrywania tajemnic i rozwiązywania zagadek zobaczysz najpiękniejsze miejsca Geościeżki w dawnej kopalni „Babina”.
Kliknij na obrazek by pobrać plan przygody w formacie PDF
Spacer przez miejscowość odsłoni ciekawe punkty wieloletniej historii górnictwa. Dzięki wędrówce dowiesz się, na czym polegała praca w kopalni, jak wyglądał szyb, co to jest upadowa, którędy wiodła trasa wydobytego węgla oraz co się z nim działo. Podczas wyprawy postępuj zgodnie ze wskazówkami zamieszczonymi w Queście oraz wykonuj polecenia w nim zawarte. Szukaj ukrytych liter, które pozwolą na ułożenie hasła oraz znalezienie skarbu. Będziesz potrzebował kartki, długopisu i wygodnego stroju turysty. Trasa poprowadzi przez tereny dawnej kopalni Babina.
Ośrodek został otwarty w 1998 r. i należy do Nadleśnictwa Lubsko. Ośrodek zajmuje się edukacją przyrodniczo-leśną społeczeństwa, ale jest też miejscem chętnie odwiedzanym przez turystów. Znajduje się tu piękna murowana wieża obserwacyjna postawiona przez leśników po II wojnie światowej.
W obiektach ośrodka można zwiedzać sale wystawiennicze poświęcone ochronie przyrody i w sposób przystępny informujące o przyrodzie najbliższej okolicy. Zwiedzanie wystawy oraz spacer po trasie leśnej ścieżki edukacyjnej odbywa się w towarzystwie bardzo kompetentnych pracowników ośrodka.
Muzeum skansen Serbołużyczan w Buczynach. Wieś w województwie lubuskim, niedaleko Łęknicy. Największą atrakcją turystyczną wsi jest skansen z oryginalnymi chatami łużyckimi oraz drewnianą karczmą, w której podawane są regionalne potrawy. Znajduje się tu jedna z większych w Polsce kolekcji książek i wydawnictw o Łużycach i Serbołużyczanach.
Park krajobrazowy założony został przez dziedzica H. Rötschke w 1844 roku. W 1889 roku hrabia Egloffstein-Arklitten rozbudował park i posadził w nim piękne azalie i rododendrony. Dzisiaj ten park należy do jednych z największych w Niemczech parków rododendronów i azalii.
Warto w nim zobaczyć m.in. piękny most łukowy z kamieni bazaltowych nad jeziorem Rakocz/Rakotz, Dom Kawalerski w stylu dworku szwajcarskiego, Zamek Myśliwski, stację leśnej kolejki wąskotorowej. Najlepszym okresem do zwiedzania jest maj, kiedy kwiaty są w pełni rozkwitu.
Każdego roku, w okresie Zielonych Świątek, odbywa się święto parku, któremu towarzyszą różne imprezy, m.in.: zlot starych pojazdów, wesołe miasteczko, stragany.
Park Mużakowski to park krajobrazowy z 1. połowy XIX wieku, czołowy przykład europejskiej sztuki ogrodowej tego okresu, a zarazem jedyne w swoim rodzaju połączenie natury i sztuki ogrodniczej.
Hermann Ludwig Heinrich von Pückler-Muskau (ur. 30 października 1785, zm. 4 lutego 1871) – niemiecki książę, ogrodnik, pisarz i podróżnik.
Po stronie polskiej park znajduje się na terenie miasta Łęknica, a po stronie niemieckiej na terenie miasta Bad Muskau. Założył go – na obszarze o powierzchni ponad 700 ha – książę Hermann von Pückler-Muskau, arystokrata niemiecki, uznany literat, teoretyk i praktyk ogrodnictwa krajobrazowego. Książę był pomysłodawcą i autorem parku, przy którego realizacji pomagało mu liczne grono doradców: Karl Friedrich Schinkel – autor projektu przebudowy głównych budynków rezydencji i budowli parkowych, August Schirmer – malarz, John Adey Repton – architekt angielski oraz ogrodnik Jacob Rehder – kierownik prac parkowych. Niezależnie od artystycznego i społecznego tła oraz postępowych idei leżących u podstaw tworzenia parku, dzieło Pücklera jest przykładem twórczego wykorzystania potencjalnych wartości przyrodniczych i krajobrazowych genius loci – ducha miejsca. Park imponuje mistrzowskim wykorzystaniem naturalnych walorów terenu. Położony jest w malowniczej dolinie Nysy Łużyckiej, na odcinku przełomu rzeki przez formacje geologiczne moreny czołowej, zwanej Łukiem Mużakowa. Dolina rozszerza się w tym miejscu do 1,5 km, a wznoszące się po obu stronach rzeki tarasy dochodzą do 60 m wysokości względnej. Pückler stworzył genialną i doskonale przemyślaną kompozycję, galerię obrazów utworzoną z naturalnych elementów – ukształtowania terenu, starych dębów, naturalnych jeziorek i cieków wodnych, w którą umiejętnie wpisał elementy architektoniczne.
Park Mużakowski leży nad Nysą Łużycką, po obu stronach granicy Polski i Niemiec.
Dla podkreślenia malowniczości miejsca przekopano sztuczną odnogę rzeki, nazwaną Nysą Hermanna. Na krawędziach tarasów po obu stronach doliny wzniesiono budowle i urządzono powiązane kompozycyjnie miejsca widokowe. Budowle parkowe wtapiają się w krajobraz, tworząc naturalne scenerie. Rozległa kompozycja rozciąga się po horyzont, otoczona przez pola i łąki, które tworzą tło dla tego dzieła.
Nic więc dziwnego, że przedsięwzięcie przerosło twórcę, który w 1845 roku, po 30 latach mozolnych prac, zmuszony był z powodów finansowych sprzedać Muskau. Dzieło znalazło szczęśliwie swoich mecenasów i kontynuatorów – księcia Fryderyka Niderlandzkiego i rodzinę von Arnim. Po II wojnie światowej granica polsko-niemiecka podzieliła park na dwie części. Zachodnia (206 ha wraz z zamkiem) leży po stronie niemieckiej, na terenie miasta Bad Muskau. Część wschodnia (522 ha) – po stronie polskiej, w Łęknicy. Łączą je dwa mosty na Nysie Łużyckiej – Most Podwójny i Most Angielski. Obecnie stroną wschodnią Parku Mużakowskiego zarządza Narodowy Instytut Dziedzictwa, a stroną zachodnią Fundacja „Fürst-Pückler-Park-Bad Muskau”
Pamiątkowy obelisk na którym widnieje popiersie księcia założyciela Parku Mużakowskiego.
Park ten zajmuje wysoką pozycję w historii europejskiej sztuki ogrodowej nie tylko ze względu na wartości artystyczne kompozycji, ale i uznanie dla procesu rewaloryzacji. Od końca lat 80. XX w. realizowany jest jako wspólny, polsko-niemiecki projekt konserwatorski .Jest to jedyny w Europie przykład ścisłej współpracy dwóch państw na rzecz ochrony i konserwacji krajobrazu kulturowego. Działania prowadzone w Parku Mużakowskim uzyskały aprobatę międzynarodową.Za osiągnięcia w zarządzaniu, instytucje zarządzające parkiem zostały uhonorowane nagrodą im. Meliny Mercouri UNESCO w Grecji w 1999 roku i w 2002 roku nagrodą Europejskiej Fundacji Kultury. W 2004 roku Park Mużakowski został uznany za pomnik historii i wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
W Parku Mużakowskim odbywają się koncerty...
...występy...
...rekonstrukcje...
...pokazy...
...i spektakle.
Jest on, jedynym na kontynencie europejskim, transgranicznym parkiem krajobrazowym.
Równolegle z pracami rewaloryzacyjnymi od wielu lat prowadzone są działania promocyjne i edukacyjne. Park jest gospodarzem międzynarodowych spotkań, konferencji oraz imprez i wydarzeń zarówno o znaczeniu lokalnym, jak i regionalnym. Do tradycji należy odbywające się corocznie w ostatnią sobotę maja polsko-niemieckie Święto Parku, które w ostatnich latach stało się imprezą plenerową przygotowywaną z dużym rozmachem, integrującą społeczności po obu stronach granicy. Składają się na nią liczne atrakcje, pokazy, przedstawienia oraz koncert z udziałem gwiazd sceny operowej. W czasie Święta Parku mają miejsce finały programów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży, realizowanych przez Pracownię Terenową NID „Park Mużakowski” we współpracy z lokalnymi samorządami. Programy mają na celu wzmocnienie więzi z miejscem urodzenia, zamieszkania oraz dziedzictwem kulturowym regionu poprzez zdobywanie i pogłębianie wiedzy o jego historii, wartości krajobrazu i środowiska przyrodniczego. Kilkunastoletnią tradycję mają też Finały Powiatowej i Wojewódzkiej Olimpiady Młodzieży w Indywidualnych Biegach Przełajowych, tzw. Biegi Mużakowskie, w których corocznie biorą udział dzieci i młodzież z całego województwa lubuskiego. Od 2015 roku park jest miejscem kolejnej imprezy sportowej, „Biegu 7 mostów”, podczas której kilkaset biegaczy z Polski i z innych krajów pokonuje 10 kilometrową trasę biegnącą parkowymi alejami i mostami. Do tradycji weszła jesienna impreza „Jabłoniowy zawrót głowy”, odbywająca się w parku na terenie byłych szkółek , obok jabłoniowego sadu /największa w Polsce kolekcja jabłoni wysokopiennych.
Park Mużakowski można zwiedzać pieszo, rowerem, konno lub spływając kajakiem po Nysie Łużyckiej. Wędrując po malowniczo wijących się ścieżkach, napotykamy na swojej drodze punkty widokowe z kamiennymi ławkami, z których roztaczają się wspaniałe widoki. Park o każdej porze roku, a nawet porze dnia przybiera inną szatę i odkrywa przed nami swoje piękno. Jednak, wiele lat pracy trzeba jeszcze, aby odzyskał dawną świetność – zaniedbania w pielęgnacji i powojenne zniszczenia są wciąż widoczne. Obecnie Park Mużakowski odwiedza corocznie przeszło 300 tys. turystów z całego świata .
Aby kontynuować przeglądanie tej witryny zaakceptuj nasze ciasteczka. więcej informacji
Wyrażenie zgody na nasze "ciasteczka" pozwoli Ci na przeglądanie witryny bez dalszych przeszkód.
Więcej informacji o ciasteczkach znajdziesz na stronie http://wszystkoociasteczkach.pl/po-co-sa-ciasteczka/
